Czy kobieta może się wysuszyć?

Tytuł oryginalny: Hotaru no Hikari
Tytuł polski: Światełko Świetlika
Gatunek: romans, komedia

Zabierając się za tą dramę należy pamiętać przede wszystkim o tym, ze w kraju w którym powstała panują odmienne obyczaje niż u nas. Lubie maja inna tradycje, kulturę rozumowanie. Inaczej postrzegają rożne sprawy. Większość Japończyków jest raczej ludźmi 'starej daty'. Nie bójcie się jednak, nie szykuje Was do jakiegoś szoku kulturowego. Po prostu większość ludzi może zdziwić taki sposób okazywania uczuć. Albo raczej brak tego sposobu. Z resztą nie tylko to, także przywiązanie do przyrostków grzecznościowych typu:-san, -kun. Pamiętajcie także, że w Japonii ludzie zwyczajowo zwracają się do siebie po nazwisku. Dopiero z czasem, przy większej zażyłości, zaczynają sobie mówić po imieniu.

Historia opowiada o Hotaru- dziewczynie trochę innej niż wszystkie- dziewczynie bez życia jak suszona ryba. Tak tez jest nazywana himono-onna (himono-suszona ryba, onna-kobieta). W pracy bardzo efektywna, dobrze ubrana, zadbana kobieta poniżej trzydziestki. W domu jednak zmienia się nie do poznania- zakłada dresy, stary podkoszulek i pije piwo. Zamiast wyjść ze znajomymi ona woli siedzieć w domu i leżakować na werandzie. Nie zmienia się to nawet, kiedy do jej domu niespodziewanie wprowadza się jej szef. Został on wyrzucony przez swoja żonę z domu i postanowił wprowadzić się do domu swoich rodziców, który nomen omen wynajmowała już od pewnego czasu nasza główna bohaterka. Mężczyzna jest jej zupełnym przeciwieństwem- nie je śmieciowego jedzenia, potrafi gotować i dbać o dom, sam prasuje swoje rzeczy i jest sporo starszy od Hotaru. Z czasem mieszka im się coraz lepiej, a Seiichi Takano- jej szef- pomaga jej nawet w zdobyciu mężczyzny. Nic dziwnego, że kobieta potrzebuje pomocy, nie była jeszcze zakochana, nie chodziła na randki, nie całowała się. Jak sama nieraz powtarza- nie zna się za dobrze na miłosnych sprawach.

Drama obfituje w liczne gagi sytuacyjne i słowne, jednak jest to humor typowy dla Japończyków. Kiedy widzimy niektóre 'poważne' problemy, które ma główna bohaterka- mamy ochotę się roześmiać. Ciężko zachować powagę, kiedy główna bohaterka zastanawia się czy od pocałunku nie zajdzie w ciążę. Jej zachowanie także pozostawia wiele do życzenia i może na początku nieco irytować. Jednak szczerze mówiąc ubawiłam się przednio przy tej serii. Pochłonęłam ją w ciągu trzech dni- zarówno pierwszą, jak i drugą serie. Polecam, ale tylko osobom, które wiedzą co nieco na temat Japonii albo są w miarę wyrozumiali. Ta historia, mimo swoistego zachowania bohaterów, jest urocza i trochę nietypowa. Tak naprawdę jest to opowieść o dziewczynie, która powoli wraca do życia i uczy się znowu kochać, otwiera się na świat i ludzi. Ale także jest to historia mężczyzny, który odnajduje swoją miłość w najmniej spodziewanym miejscu i w najmniej spodziewanej osobie.

Na pochwale zasługuje tutaj Naohito Fujiki, czyli Takano Seiichi. Zagrał trochę absurdalną role, ale wyszło mu to bezbłędnie. Musze chyba sięgnąć po więcej dram z jego udziałem;)